Ինքնախնամք` առօրյան վերականգնելու համար
Ամռանը ամեն ինչ փոխվում է, սովորական զբաղմունքներին հետևելը բարդանում է, և մարմինը հուշում է, որ հանգստանալու ժամանակն է։ Հանգիստն ու ուժերի վերականգնումը անհրաժեշտ են մեր հոգեֆիզիոլոգիական բարեկեցության համար։ Սակայն ամռանը հաջորդում է աշունը, վերադառնում ենք գործերին ու պարտականություններին։ Առօրյան վերականգնելը հաճախ այնքան էլ հեշտ չէ մեր հոգեկանի և մարմնի համար: Որպեսզի կարողանանք սթրեսին արդյունավետ արձագանքել և աշխատանքի վերադառնալ առանց ցավի, ունենք մի քանի առաջարկ։
Մեր մարմնում ուժեղ սթրեսը դոֆամինի մակարդակը նվազեցնում է, դժվար է մոտիվացիան պահպանելը և ամենօրյա գործունեությունից հաճույք ստանալը, այնպես որ, եթե ինքներս մեզ շատ ճնշենք և մոռանանք
ինքնախնամքի մասին` ծրագրեր իրկանացնելը էլ ավելի դժվար կլինի։ Նման պահերին դժվար է դիմակայել նոր մարտահրավերներին, և մենք կարող ենք զգալ.
- Անորոշության և
անվճռականության սպառնալիք, - Հիասթափություն և հուսահատություն,
- Ֆիզիկական և մտավոր
հյուծում (հիասթափություն), - Տխրություն և հուսահատություն,
- Վախ, որ ոչինչ լավ չի լինի,
- Գերհոգնածություն,
- Անտարբերություն,
- Ապատիա,
- Ֆիզիկական անհանգստություն` ներառյալ հոդերի ցավ և/կամ գլխացավ,
- Քնի հետ կապված դժվարություններ։
Սահմանե՛ք իրատեսական նպատակներ․
Կարևոր է, որ փորձառության մեջ ունենաք նպատակների սահմանման և իրականացման դրվագները: Եթե այո։
Ինչպե՞ս վարվենք։
Մի քիչ ժամանակ հատկացնե՛նք
ամառային ռեֆլեքսի համար.
– Ի՞նչ փորձ ձեռք բերեցինք անցած
ամիսների ընթացքում:
– Որքանո՞վ կարողացանք վերականգնել էներգիան:
– Ի՞նչ տրամադրությամբ ենք վերադառնում
առօրյային։
– Ինչպիսի՞ն ենք ուզում լինեն հաջորդ ամիսները:
Փորձե՛նք սկսել փոքր քայլերից։
– – Մեր մարմնին ու հոգեկանին ժամանակ է հարկավոր, որպեսզի կառուցվածքային ռեժիմին վերադառնան: Սահմանե՛նք առաջնահերթությունը, և այն գործերը, որոնք կարելի է հետաձգել։
Ուսումնասիրե՛նք ինքներս մեզ։
– Մի՛ համեմատեք ուրիշների հարմարվողականության տեմպերը ձերի հետ, մեզանից ոմանք ավելի արագ են կարողանում արձակուրդից հետո վերադառնալ առօրյային, իսկ ոմանց` դրա համար ավելի շատ ժամանակ է հարկավոր:
– չափազանց իդեալիստական կլինեն, և դրանք երբեք չենք կարողանա իրականացնել, գործունեությունը կապված կլինի ձախողման հետ, և դրան վերադառնալու ցանկությունը կկորցնենք։
Լսե՛նք և խոսե՛նք ինքներս մեզ հետ, ինչպես մեզ համար թանկագին, սիրելի մարդ։ Փոքր առաջադրանքն ավարտելուց հետո հետադարձ կապը, և նույնիսկ փոքր մրցանակը նախադրյալ են ստեղծում մոտիվացված մնալու համար:
